Justina Aliaj lindi në Shkodër, 21 prill 1951. Sot mbushi 74 vjet
Aktorja dhe këngëtarja shqiptare pas shkollës 7-vjeçare iu dha e drejta për të studiuar në Liceun Artistik për muzikë.
Por qysh e vogël ka zgjedhur teatrin, ka qenë në shtëpinë e Pionerit teksa luante, kur provoi të këndonte. Tonin Dajia, vëllai i Tish Dajisë, zbuloi talentin e saj edhe në muzikë. Pasi mbaroi Liceun Artistik nisi studimet e larta në Akademinë e Arteve në degën e dramaturgjisë.[1]
Këngëtarja Justina Aliaj mbetet një yll i këngës dhe skenës shqiptare. Këngë të tilla si: “Mall për vendlindjen”, “Në ekranin e televizorit”, “Stacion i dashur”, “Në mbrëmjen e vallëzimit”, “Unaza”, “Unë dhe shokët e mi” etj., mbeten të pashlyeshme ende dhe sot për publikun. Interpretimet e saj si aktore kanë qenë të shumta si te; “Rrethi i kujtesës”, “Bernand Alba”, “Gratë trojane”, “Vdekja e burrit”, “Nobodysees”, “Tartufi” etj.
Aktorja dhe shkrimtarja rrëfen në emisionin “Kjo Javë” momentet e njohjes me bashkëshortin e saj. Aktorja tha se është njohur me bashkëshortin në filmin “Çifti i lumtur” dhe filmin “Thirrja”.
Ndër të tjera, ajo rrëfeu dhe një histori të trishtë në filmin “Thirrja”, teksa tha se ky e kishte dëmtuar shumë, pasi si e dënuar e kishin hequr, sapo kishte mbaruar filmi, për shkak se ajo kishte pasur rol kryesor.
Pjesë nga intervista:
Pse ikët nga Shqipëria, mund të kishit mundësi të kontribuonit në këtë vend?
Shqipëria ime është më e dashura, më e shtrenjta. Por mbase vjen një moment, që krijova një lloj sikleti për fëmijët e mi. Thashë pse t’i lë në këtë vorbull dhe u larguam.
Si u njohët me bashkëshortin?
U njohëm në filmin “Çifti i lumtur” dhe në filmin “Thirrja”, ky i fundit më dëmtoi, sepse më hoqën, sa mbaroi filmi, isha në rolin kryesor.
Pse të hoqën?
Si e dënuar. Nëse do të kisha rol negativ, nuk kishte problem, por unë kisha rol pozitiv. Ky ishte një dëmtim i madh, më vunë në pikëpyetje ekzistencën time artistike.
Ishte koha që u njohët dhe me bashkëshortin. Ju keni dy fëmijë, që janë jo pak të njohur, djalin dhe vajzën, si është jeta juaj familjare?
Sa ishin të vegjël, ishte ndoshta jo më e bukur, por shumë më intime, shumë më e ngrohtë, nuk
rrinim pa njëri-tjetrin, shpeshherë flija me gocën. Por, kur u rritën, kemi një marrëdhënie krejt tjetër. Meqë janë artistë, flasim në mënyrën tonë krejt profesionale. Nëse më thotë diçka djali “kjo nënë nuk m’u duk mirë”, ose vajza, ose unë ua them atyre. Kështu, jemi që nuk gënjejmë njëri-tjetrin dhe nëse na pëlqen e themi, ndryshe themi gjej diçka tjetër për mua, kjo nuk më pëlqen.
Si është jeta në Bruksel?
Është shumë e bukur. Nuk të mungon asgjë, e të mungojnë të gjitha, por gjithmonë them është ligji i kompensimi, çfarë kam atje, nuk e kam këtu dhe e kundërta. Unë shkruaj dhe përkthej, këto kohë më pëlqen të përkthej këngët shqip në anglisht apo frëngjisht në shqip, sepse më pëlqen shumë ta bëj këtë.
Edhe poezia është tipike për ju… Do doja të sillni një interpretim në studio…
Unë po them të parën një poezi të Dritëro Agollit. (Reciton vargjet)
